Marc is niet meer.
Na een leven van liefde, aandacht en zorg voor allen die hem dierbaar waren, is hij na een moedige strijd tegen kanker overleden op dinsdag 26 mei.
We zijn er het hart van in, en zijn met onze gedachte bij zijn echtgenote Julienne en hun drie dochters.
In deze bijzonder tijden is het afscheid nog onwezenlijker door de Corona-maatregelen. Onderaan hebben we een korte bloemlezing toegevoegd.
Wie graag een bidprentje zou ontvangen, mag hiervoor een mailtje sturen naar cindyvandenbergh77@gmail.com.
Met toestemming van de familie mogen we de video van de uitvaart van onze vriend delen.
Wat zeer weinigen weten is dat ik Marc al veel langer kende. Toen hij nog actief was in het oudercomité van Mater Dei Brasschaat, kwam hij op een avond bij mijn ouders thuis, op een kantelmoment in mijn leven, waar hij met zijn typische directheid, zijn ongezouten mening deelde. Dat moment zal altijd een mooie herinnering blijven. Daarna zou het 25 jaar duren eer ik hem tegen het lijf liep in de Hoge Akkersbloei.
Marc was aanwezig als een van de winnaars van onze tuinprijskamp op de viering in maart 2011 en tijdens deze bijeenkomst vonden we dat we hem moesten vragen of hij lid wilde worden van ons bestuur daar hij met zijn opbouwende, kritische vragen naar ons toe, zeker een fantastische kracht zou kunnen betekenen voor onze vereniging.
En zodoende trad Marc in ons bestuur als raadslid op 18 april 2011. Vanaf september 2013 nam hij de taak op zich als hulp materiaalmeester tot maart 2015 en vanaf die maand was hij onze materiaal meester in vervanging van Francois Verboven.
Zijn bijdrage aan onze wijkvereniging is onmeetbaar. Als een goede huisvader waakte hij over de deelmaterialen. Tijdens de vergaderingen vertelde hij met enige fierheid hoe hij de hakselaar voor de zoveelste keer weer aan de praat had gekregen, de haagscharen nogmaals had geslepen en dat hij al onze depothouders had bezocht om de situatie van ons uitleenmateriaal te bekijken om hier en daar een bijsturing te doen, en dit alles met minimale middelen. Hoeveel tijd dat hij daarin stak, kunnen we alleen maar raden, want dat was voor hem niet belangrijk. Jaarlijks werden de paasbloemen verdeeld vanuit zijn garage en er kon geen evenement doorgaan of Marc was erbij om alles mee recht te zetten en achteraf mee af te breken. Het is dan niet verwonderlijk dat hij een bijzondere relatie had met de met meest moderne Kerstman. Niets was teveel, tot op het laatste moment.
Beste Marc, lieve vriend, we gaan je vreselijk missen niet alleen als materiaalmeester, maar vooral je kritische, hartelijke en humoristische inbreng.
Ik weet niet wie De Rombout was (in De Romboutweg), maar voor ons mag vanaf heden de straat van Marc en Julienne, tot de “Van den Berghlaan” omgedoopt worden.
Beste vriend, het ga je goed.
Beste Marc,
Weg, ja nu ben je écht weg! We hebben je al een tijdje moeten missen omwille van de ziekte die je leven is gaan bepalen en die zo’n actief en vrolijk iemand toch al wel de stilte had opgelegd. Nu stilte voor altijd. Wij zullen heel veel aan je blijven denken en je naam zal nog dikwijls onder ons zijn. Lieve Marc, Okra Kaart zal je nooit vergeten.
Beste Julienne en lieve dochters en kleinkinderen,
Hou de herinnering aan Marc, echtgenoot, vader, grootvader, en de mooie mens die hij was, goed vast. Wij voelen enorm mee met jullie en voelen mee een stukje verdriet, om het voor jullie misschien en hopelijk, een beetje lichter te maken. Okra Kaart denkt aan jullie.
Warme groeten, Mieke Okra Kaart.