Bij de laatste Algemene Vergadering kaapten Jean Paul en Hilde nog de eerste prijs van de jaarlijkse tuinprijskamp weg.
We wensen de familie en vrienden veel sterkte bij het grote verlies. Wanneer ik voorbij het huis met de palm passeer sta ik even stil bij Jean Paul.
Suske, papa, voke,
Plots staan we hier dan, we kunnen het nog niet geloven.
Voor december was de lucht nog stralend blauw. Toen kwam die donderslag.
Je ging het gevecht aan en leek de strijd te winnen… Maar dan zei je lichaam plots: stop!
Er waren nog zoveel plannen, je had nog zoveel voor de boeg.
Je kon als de beste genieten van die kleine grootse dingen: de kleinkinderen, reizen met moeke, in de tuin werken, boeken verslinden, fietsen, naar de koers kijken, lekker eten…
Bedankt om te zijn wie je was en voor alles wat je voor ons hebt betekend. Wij weten zeker dat je met ons blijft meereizen.
Tot ziens voke, het ga je goed.
Dikke knuffels van ons allemaal